Za nierządnice, które stały się ikonami, większość osób uznałoby pewnie św. Marię Magdalenę oraz Julię Roberts grającą prostytutkę w kultowym filmie “Pretty Woman”. Tymczasem historia zna wiele kobiet, które zaczynały jako ulicznice, a z czasem stawały się bohaterkami, które zmieniały historię.
Dlatego widząc panie lekkich obyczajów, zatrzymujące samochody na drodze – powstrzymujcie się z ferowaniem wyroków. Może o losach którejś z nich kolejne pokolenia dowiedzą się z podręczników historii.
Zainspirowani przez serwis cracked.com prezentujemy 5 kurtyzan, które w znaczący sposób wpłynęły na losy świata.
Rachab
Żyjąca 1400 lat p.n..e Rachab, jeszcze jako młoda dziewczyna stanęła przed wyborem: zostać przykładną żoną, która sumiennie wykonuje domowe obowiązki i słucha poleceń męża albo wybrać wolność, co w tamtych czasach oznaczało wejście na drogę nierządu.
Pokusa bycia niezależną okazała się silniejsza, dlatego w Biblii Rachab przedstawiona jest jako kobieta, która podejmuje decyzje na własną rękę, posiada piękny dom i sama na siebie zarabia.
W tym czasie, gdy Rachab żyła sobie dostatnio w swojej posiadłości w Jerychu, Jozue szykował się do ataku na miasto. Przed uderzeniem zapobiegliwie wysłał jednak swoich zwiadowców, którzy mieli rozeznać się w sytuacji. Szpiedzy po wykonaniu zadania postanowili zostać na noc… u Rachab, o czym wkrótce dowiedział się król Jerycha, który wysłał swoich ludzi, by schwytali izraelskich szpiegów. W tym momencie do akcji wkroczyła Rachab – ukryła ludzi Jozuego, a żołnierzom króla powiedziała, że szpiedzy ukrywają się gdzieś indziej.
To właśnie dzięki wydatnej pomocy kobiety, dwaj Izraelici przetrwali, a Jozue wkrótce mógł przeprowadzić zwycięską kampanię.
Aspazja
Zamieszkiwała Ateny pięć wieków p.n.e. Jako, że była cudzoziemką, nie przysługiwały jej żadne prawa, a i prawdopodobieństwo, że kiedykolwiek będzie mogła wyjść za mąż było znikome. W ówczesnych Atenach było tylko jedno miejsce, gdzie ludzie tacy jak Aspazja mogli żyć na przyzwoitej stopie życiowej – dom publiczny. Aspazji nie podobała się rola uciemiężonej, toteż wkrótce została luksusową prostytutką.
Zostając zawodową kurtyzaną – Aspazja miała wyższy status społeczny, chroniło ją prawo i była uprawniona do posiadania własności. Wkrótce kobieta wkroczyła na szczyt w zawodowej hierarchii.
To jednak nie wystarczało Aspazji, która zaczęła zabiegać o względy Peryklesa – wielkiego ateńskiego mówcy i oratora, który najpierw był jej kochankiem, a potem także mężem. Dom Peryklesa i Aspazji stał się wkrótce centrum spotkań filozofów i myślicieli.
Niedługo potem zaczęła uchodzić za wybitną nauczycielkę wielkich filozofów, a inni sugerowali, że to ona wynalazła słynną metodę sokratyczną.
Nell Gwynn
Urodziła się w XVII w. w Anglii, jako córka właściciela domu publicznego, który nie stronił od alkoholu. Już jako młoda dziewczyna zaczęła pracować w teatrze, sprzedając przekąski w trakcie spektakli teatralnych. Wielu nie miało jednak wątpliwości, że oferta dziewcząt nie ograniczała się wyłącznie do sprzedaży jedzenia.
Pewnego dnia, podczas przedstawienia, Nell na swojej drodze spotkała króla Anglii – Karola II, który uległ jej urokowi i zaprosił do swojej posiadłości. Wkrótce dziewczyna stała się regularną bywalczynią na jego dworze, gdzie przebywała w wiadomym celu. Pech jednak chciał, że oprócz Nell o względy króla rywalizowały jeszcze inne kochanki , a poza tym nieopodal była jeszcze żona władcy. Sprytna Nell postanowiła pozbyć się rywalizujących z nią panienek do towarzystwa i wkrótce stała się tą jedyną.
Nell Gwynn słynęła z tego, że będąc nałożnicą króla nigdy nie wyrzekła się swoich korzeni i z dumą przyznawała się do tego, że uprawia nierząd. Podczas jednej ze sprzeczek, gdy ktoś jej zarzucił nieprawość, odpowiedziała: “Tak, jestem dziwką. Znajdź sobie kogoś innego, by się o to spierać.” Innym razem, gdy rozwścieczony tłum zaczął ją nazywać “katolicką dziwką”, ona z przekąsem odpowiedziała: “Dobrzy ludzie, jesteście w błędzie. Jestem protestancką dziwką.” Dowcip i szczerość Gwynn sprawiły wkrótce, że stała się jedyną konkubiną króla Karola, którą zaczęto identyfikować z dworem.
Jej wpływy na dworze okazały się na tyle duże, że udało się jej przekonać króla do budowy nowoczesnego szpitala na terenie Londynu.
Georgina Beyer
Georgina urodziła się w 1957 r. jako mężczyzna. W wiek dorosły George wszedł jako transseksualna prostytutka, robiąca karierę w nocnych klubach w Sydney, czasami dorabiając w przybocznych uliczkach. To doprowadziło do tragedii – pewnego dnia George został zgwałcony przez czterech zwyrodnialców.
Od tej chwili w jego życiu zaczęły się zmiany.
Wkrótce mężczyzna wyjechał z Australii do Nowej Zelandii, gdzie przeszedł operację zmiany płci. Georgina została aktorką, potem pracowała jako spikerka, by w końcu zaangażować się w politykę. W 1995 r. Georgina Beyer została pierwszym transseksualnym burmistrzem w Nowej Zelandii, a w 1999 r. wybrano ją do parlamentu nowozelandzkiego. W ten sposób stała się pierwszą na świecie transseksualną parlamentarzystką.
W tej chwili Georgina Beyer przebywa na emeryturze. Wciąż angażuje się jednak w politykę. Na sercu leżą jej w szczególności prawa gejów i lesbijek.
Cesarzowa Teodora
Żona cesarza bizantyjskiego Justyniana I Wielkiego, nie przyszła na świat jako arystokratka.
Gdy umarł jej ojciec – ona, jej matka oraz siostry zostały bez środków do życia. Właśnie wtedy matka wysłała wszystkie dziewczęta na ulicę, by zarobiły na chleb. Teodora pokochała chyba nowe zajęcie, bo wkrótce stała się najbardziej znaną i najbardziej rozwiązła kurtyzaną Konstantynopola. Wielu historyków przyznaje, że Teodora często brała udział w orgiach, w których uczestniczyło 10 albo nawet więcej mężczyzn.
Pewnej nocy Teodora poznała mężczyznę, z którym chciała spędzić więcej niż jedną noc. Tym mężczyzną okazał się cesarz Justynian. Niedługo potem Teodora stała się jego partnerką nie tylko w łożu podczas upojnych nocy, ale także w całym cesarstwie i wraz z nim zarządzała państwem.
To właśnie Teodora poważnie zabrała się za regulacje prawne, które doprowadziły do ukrócenia praktyk związanych z przedmiotowym traktowaniem kobiet. Zakazana została przymusowa prostytucja, a za gwałt groziła kara śmierci. Dziś Teodora, która uchodzi za jedną z największych reformatorek prawa kobiet, stanowi symbol walki o ich prawa.
niewiarygodne.pl
Suplement z historii Polski:
Esterka
Esterka Małach – słynąca z urody Żydówka, według kronikarza Jana Długosza ukochana (kochanka) króla Kazimierza Wielkiego. Według Długosza to właśnie we wpływie Esterki należy doszukiwać się tak dobrej polityki króla względem polskich Żydów. Esterka jest do dzisiaj uważana za najsłynniejszą polską królewską nałożnicą.
Tradycja wiąże z romansem króla z Esterką wiele miejscowości, m.in.: Bochotnicę, Czchów, Kazimierz Dolny, Niepołomice, Opoczno, Przedbórz, Radom, Rzeszów, Sandomierz, Skawinę, Stopnicę, Wiślicę a przede wszystkim wówczas podkrakowski, a dziś będący dzielnicą Krakowa Łobzów, gdzie znajduje się Pałac Królewski i gdzie jeszcze w XX wieku istniał Kopiec Esterki. W Rzeszowie do dziś istnieje kamienica zwana jej imieniem, gdzie rzekomo miała przez pewien czas mieszkać. Również na rynku Starego Miasta w Radomiu znajduje się barokowa kamienica nazywana Domem Esterki.
Ta piękna Żydówka, najważniejsza z kochanek Kazimierza Wielkiego, jest postacią historyczną, jakkolwiek narosło wokół jej osoby wiele legend. Pochodziła podobno z krakowskiego getta. Jak głosi tradycja, jej wpływowi na króla zawdzięczać mieli Żydzi polscy uzyskane w tym okresie prawa i przywileje, chociaż w opinii historyków wynikały one raczej z ogólnej koncepcji rozwoju gospodarczego kraju.
Esterka urodziła królowi córki, które pozostały przy religii matki.
