Rozpoczynamy nowy cykl pod nazwą: “Co Katolik wiedzieć powinien…”. W kolejnych odcinkach ksiądz Antoni Bury będzie prezentował Państwu podstawowe wiadomości dotyczące zasad wiary Kościoła rzymskokatolickiego.
7 grzechów głównych – ZAZDROŚĆ
Scena (wizja) z Sądu Ostatecznego:
Sprawiedliwi – pewni swoich zarezerwowanych miejsc – stoją ściśnieni przed bramą raju. Drepczą niecierpliwie i chcą jak najszybciej dostać się do środka. Nagle powstaje wśród nich zamieszanie. W tłum idzie szeptana wieść: wygląda na to, że tym innym będzie przebaczał!
Na chwilę zamarli wszyscy w bezruchu, a potem z największym oburzeniem zaczęli wołać:
– Gdybyśmy to wiedzieli wcześniej…
Złość i zazdrość zalewała ich coraz bardziej, coraz głośniejsze były obelżywe okrzyki pod adresem Pana Boga. I w tym momencie zostali potępieni.
ZAZDROŚĆ – uczucie przykrości, zasmucenia i żalu, spowodowane czyimś powodzeniem, szczęściem, pomyślnym stanem posiadania.
Zazwyczaj, mówiąc o zazdrości, ma się na uwadze szczególny przejaw egoizmu człowieka, uniemożliwiający mu radosne uczestniczenie w sukcesach bliźniego. Egoizm bowiem, jako szukanie we wszystkim własnej korzyści, zapatrzenie się wyłącznie w siebie i własne cele, sprawia, że aktywna obecność innych jawi się jako obecność konkurencyjna, nieprzyjacielska a zatem niebezpieczna.
U podstaw zazdrości jest lęk przed możliwą utratą szans na zdobycie pierwszych miejsc, przed przyćmieniem wzrastającej sławy i zwrócenia się zainteresowanych spojrzeń na działalność drugich osób. Wskutek tego zazdrość zasługuje na zdecydowaną dezaprobatę jako uczucie niweczące wzajemne relacje międzyludzkie. Bardzo łatwo zazdrość przeobraża się w zawiść i walkę z każdym, kto zbiera lepsze owoce swych poczynañ. Wymownie ilustruje to biblijny obraz walki bratobójczej Kaina z Ablem.
Chrześcijaństwo poucza, że jedynym skutecznym lekarstwem na zazdrość jest rozwijanie miłości bliźniego (… miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą… – pisze św. Paweł).
Najbardziej paradoksalną postacią zazdrości jest zazdroszczenie bliźniemu łaski Bożej – i jest to grzech przeciwko Duchowi Świętemu.
Ale zazdrość może wyrażać się również w niepokoju o wierność ukochanej osoby, gdy ta przejawia nadmierne zainteresowanie osobą trzecią. Ten stan jest naturalnym odruchem obronnym człowieka w sytuacji, która z istoty wyklucza dzielenie się umiłowaną osobą z kimkolwiek innym. Zdarza się jednak, że ktoś bezpodstawnie podejrzliwy, nie panując nad swoją wyobraźnią, krzywdzi partnera wymyślonymi posądzeniami i narusza spokój, jakiego miłość wymaga.
“Zazdrość i gniew skracają dni, a zmartwienie sprowadza przedwczesną starość”(Księga Syracha)
ksiądz Antoni Bury