Są takie piękne słowa, w które warto wierzyć
I oczy niebieskie nie potrafiące kłamać
Są spękane ręce, które trudno załamać
I takie jedno życie, które warto przeżyć
Serce jedyne pełne miłości i trwogi
I ten uśmiech pogodny jak niebo majowe
I ta chusta ochronna co okrywa głowę
I nie zmęczone lekkie jako piórka nogi
To obraz matki namalowany w błękicie
Pędzlem samego mistrza zwanego aniołem
Nabiera swojej barwy wraz z upływem czasu
Jak biegnące przez góry i doliny życie
Kręci się i zatacza aksamitnym kołem
Pełne błogiej ciszy miłości i grymasu
Władysław Panasiuk