Są takie piękne słowa, w które warto wierzyć

I oczy niebieskie nie potrafiące kłamać

Są spękane ręce, które trudno załamać

I takie jedno życie, które warto przeżyć

 

Serce jedyne pełne miłości i trwogi

I ten uśmiech pogodny jak niebo majowe

I ta chusta ochronna co okrywa głowę

I nie zmęczone lekkie jako piórka nogi

 

To obraz matki namalowany w błękicie

Pędzlem samego mistrza zwanego aniołem

Nabiera swojej barwy wraz z upływem czasu

 

Jak biegnące przez góry i doliny życie

Kręci się i zatacza aksamitnym kołem

Pełne błogiej ciszy miłości i grymasu

 

Władysław Panasiuk