Archiwum tekstów klinowych znalezionych na terenie obecnego Iraku stanowi dowód na opisaną w Biblii deportację ludności żydowskiej przez babilońskiego króla Nabuchodonozora, czyli tzw. niewolę babilońską.
W 587 roku przed naszą erą Nabuchodonozor zdobył Jerozolimę, a następnie nakazał deportację ludności z królestwa Judei do Babilonii. Na jej powrót zezwolił dopiero w 538 r. p.n.e. perski król Cyrus, władający wówczas Babilonią. Jego edykt jest jednym ze źródeł potwierdzających te opisane w Biblii wydarzenia.
Naukowcy zajmujący się odczytywaniem tekstów zapisanych pismem klinowym na glinianych tabliczkach znaleźli kolejne dokumenty, które nie tylko potwierdzają fakt deportacji, ale i rzucają światło na życie codzienne Żydów przesiedlonych do Babilonii.
Chodzi o zbiór tabliczek klinowych znalezionych na terenie dzisiejszego Iraku. Są to tzw. teksty “Al Jahuda”. Nazwa ta oznacza tyle co “Miasto Judejczyków”, bo tak właśnie określone jest w tekstach miejsce spisania dokumentów. Zwyczajowo określenie to stosowane było dla stolicy Judei – Jerozolimy – jednak fakt, że tabliczki pochodzą z Babilonii dowodzi, że to tam znajdowało się miasto wymienione w dokumentach.
– Użycie określenia “Al Jahuda” wskazuje, że na wygnaniu było dosyć ludzi, by mogli założyć własne miasteczko – komentuje cytowany przez serwis Eurekalert dr Bruce Wells z Saint Joseph’s University w Filadelfii, gdzie odbyła się konferencja na temat badań tego archiwum.
W dokumentach pojawia się wiele imion hebrajskich, choć spisane zostały przez babilońskich skrybów. Dotyczą spraw życia codziennego; są wśród nich m.in. kontrakty ślubne i umowy sprzedaży niewolników.
– Toczyły się spory, co do tego, ilu Żydów zostało wówczas deportowanych – mówi dr Wells dodając, że te tabliczki to pierwszy znaczący dowód, że Judejczycy mieszkali w Babilonii w opisanym w Biblii okresie wygnania.
PAP